Dina hiji sore wanci
tunggang gunung.
Lungsur
ti kaputren bari disarengan ku Nyi Dayang, angkat ngajugjug ka hiji tempat nu
pinuh ku pepelakan kembang. Nyi Putri nyarios ka Nyi Dayang nu disebut Ema,
lantaran nya ieu pisan nu ngasuh manehanana ti leuleutik jadi ngarasa asa ka indung pituin, basana teh : “
Ema, tadi peuting kuring teh ngimpi, panggih jeung hiji nonoman gandang
ngangkenna ti palih wetan, neundeun harewos ka Nyai saurna teh, Nyai bade
didamel pupujan mustikaning ati”. Nyi Dayang bari ngalenyepan naon nu
dicaritakeun ku Nyi Putri, dina hatena ngagerentes ( boa-boa ieu Nyi Putri teh
kabengbat ku nonoman nu aya dina ngimpina, beu…tiwas atuh kaya kieu mah ) sarta
terus nyarita ka Nyi Putri : “ Euleuh…euleuh Enden ngimpen teh bet ku aheng,
eta nonoman teh ngangkenna ti palih wetan , palih wetan mana Enden ? “ . “
Puguh teu nyebatkeun ti mana-manana, ngan dina anggoanana mah eta nonoman teh
siga pupuhu nagari, Ema “
Teu karasa nu galuntreng
sajeroning leumpang teh geus anjog ka nu dijugjug nya eta ka hiji palataran anu
lega, eta palataran teh teuing ku resik, da asak ngurus, matak betah tumaninah
anu keur ngaso, sarta loba rupa-rupa kekembangan anu dipelak. Kembang congkok
anu warna bungur harita keur mangkak paselang jeung kembang malati anu sarua
keur marakbak, atuh karasana seger kaambung seungit ngadalingding nyambuang ka
sabudeureunana.
Nyi Putri teras calik andeprok na handapeun
tangkal bungur anu liuh, Nyi Dayang ge teu tinggaleun nyarengan putra asuhna
pok nyarita ka Nyi Putri : “ Enden teu kenging janten emutan, eta mah mung
saukur ngimpen “. Nyi Dayang harita muka obrolan, tayohna hariwangeun bisi
kumaonam sarta ngagerentes na hatena (Keur geulis teh aya ku andalemi ieu
wanoja, saha atuh anu teu reueus kana pribadi Nyi Putri, sanajan putra menak
tapi ka somah teu weleh someah, matak bagja upama aya nonoman kabiruyungan).
Nyi Putri mairan pangasuhna sarta pok
nyarita : “ Ah, ari teleb mikiran mah henteu Ema, ngan rada panasaran “, Nyi
putri nyariosna bari ngelemes da katohyan naon nu dipikiran ku dirina.
Waktu
nyerelek ka sorenakeun teu karasa geus wanci sariak layung, Nyi Putri jung
cengkat tina calikna, langgeor angkat deui muru kaputren, Nyi Dayang ngiclik ti
tukangeunana.
Lalangse
muka, bray hiji palataran anu lega, Nyi Putri neang kembang Malati karesepna,
teu karaoseun ti pengker aya nu nuturkeun, teu pati lila Nyi Putri ngalieuk
siga nu terus rasa, barang breh duanana pateuteup-teuteup, teuteup nu ngandung
wirahma tresna, sumarambah rasa misuka nyaliara pada-pada kapigandrung.
Sanggeus
leler duanana tina rasa anu aheng, pok eta nonoman gandang teh nyarita : “
Haturan… wilujeng tepang deui, sumangga
linggih, mugia salira betah di ieu patempatan, pun Engkang kalintang bingahna”,
bari teu weleh paneuteupna napel kana pameunteu Nyi Putri. Nyi Putri dipelong
kitu teh atuh jadi samar polah bari hate dagdigdug teu puguh rarasaan, ketug jantung ngadadak ngagancangan, aduuuh
alah ieung na kunaon kuring teh gerentes hatena. Galindeng Nyi Putri ngawalon
panaros nonoman tea : “ Aeh-aeh…Engkang hatur timpah nuhun parantos ngangken ka
jisim abdi …nun wilujeng tepang anu kadua kali, hapunten jisim abdi culangung
wantun ngalanglang ieu patempatan”. “ Teu sawios-wios malih Engkang nu kedah
ngahaturkeun nuhun ka salira nu parantos keresa linggih, namung Engkang teh
banget panasaran saha atuh salira teh? Ti ngawitan Engkang tepang munggaran
sareng salira engkang ngaraos
asa aya anu ical tina raga Engkang, nyatana
salira Eulis ku anjeun, hapunten Engkang tos beber rahasia ka salira”. Eta
nonoman gandang teh nyarios satarabasna naon nu dikemu dina rasana ka ieu
wanoja. Nyi Putri gumujeng ngaraos
kayungyun ku kajujuran ieu nonoman, ceuk pikirna,” ieu kitu nu bakal mayungan
tur mere warna dina kahirupan dirina teh?”
Nonoman
gandang teh teras ngajak ka Nyi Putri ka hiji tempat nu aya di eta patamanan
sarta disina calik dina batu lemprah nu geus disadiakeun ti anggalna. Sanggeus tumaninah calikna pok Nonoman teh
sasauran deui basana kieu : “ Sanaos tepang teu acan lami, Engkang bade wakca
balaka seja nyimpaykeun kaheman ka salira, salira bade dianggo jimat
mustikaning ati pun Engkang bawiraos salira nampi kana katunaan diri Engkang,
namung sateuacanna pun Engkang hoyong nguping salira nyebat jenengan supados Engkang
teu janten panasaran “. Nyi Putri nu
harita calik andalemi gugon kana piwejang sepuh, ngawalon panaros : “ Upami
Engkang percanten, hoyong uninga nya
wasta abdi, sumangga teuing jisim abdi moal sumput salindung, ngenalkeun…nun
jisim abdi teh pun Citraresmi ti nagri Galuh “.
Sakedapan
eta nonoman gandang nu taya lian Raja anom Majapait ngarenjag sataker kebek, salila
ieu dirina micangcam hiji lukisan di antara lukisan-lukisan nu lian. Eta
lukisan teh nya eta lukisan Nyi Putri ti Karajaan Galuh anu gaduh jenengan Dyah Pitaloka Citraresmi anu ayeuna aya di
hareupeun dirina anu leuwih sampulur ti batan lukisanana. Rasa nu aheng teh
mingkin nyaliara ka sakujur awak mapay urat syaraf mawa duriat ka Nyi Putri, sanajan bari teu kaampeuh
nandangan liwungna rasa masih aya karisi tur karempan kana papagon nu nyampak,
teu pati lami pok sasauran sarta panangan Nyi Putri diteueulkeun kana dadana : “ Eulis mustikaning ati Engkang, siang wengi
longkewang neundeun hariwang ka salira boh bilih aya nu ngewat deungeun,
tada teuing Engkang baris gering nangtung ngalanglayung ngemutan salira, salami
ieu Engkang micangcam salira saprak urang tepang munggaran di ieu tempat, upami teu kaabotan iraha atuh urang
sakarembong bari nampi ijab Kabul?”. Nyi
Putri ngaraos helok kana kasauran eta nonoman teh, dihenteu-henteu ge dirina
teh sarua pada neundeun rasa asih, micinta, tur misuka ka eta nonoman, ngan
kawatesan ku kaayaan diri sabage wanoja, sanajan hatena sarua misono ka ieu
nonoman tapi teu nembongkeun semu, ngan bareng jeung galindengna eta nonoman
wakca ka dirina, Nyi Putri ngadon katuralengan inget-inget soteh ku Nyi Dayang
ditanya : “ Uluh-uluh Enden ngimpen naon
deui meni kanjat kagundamkeun ?”.
(written by nimasgaluh 2012)
.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar